Deze juf werkte maar liefst 40 jaar op dezelfde Haagse school

Door Patrick Bruijstens

Waarom heeft Marieke bijvoorbeeld voor het vak van onderwijzer gekozen? Op die vraag geeft ze snel antwoord. “Als kind was ik zelf niet gelukkig op school. Ik was niet goed in rekenen, waardoor ik me niet prettig voelde. Ik had op jonge leeftijd besloten om zelf juf te worden, zodat ik het later ‘beter’ zou kunnen doen.” Na haar middelbare school ging ze naar de Pedagogische Academie (P.A.). Ze solliciteerde in 1984 als juf bij de Jonge Wereld en was één van de maar liefst 70 sollicitanten! Maar ze werd gekozen en ‘ineens’ zijn we 40 jaar verder.

Marieke is altijd op de Jonge Wereld gebleven. “Dat is nooit een bewuste keuze geweest. Ik had het simpelweg naar mijn zin en ben gewoon nooit weggegaan. Natuurlijk zijn er wel momenten geweest waarop ik dacht: ‘Is dit het nu?’, maar dan kwam er toch weer iets voorbij waarop ik me kon storten.”

Zorglokaal

Marieke heeft verschillende dingen gedaan op school. Van adjunct-directeur tot ‘rugzakbegeleider’. Momenteel is ze Intern Begeleider. Daarnaast zit ze ook in het managementteam. Ze heeft ‘de huiskamer’ bedacht, een zorglokaal waar ze kinderen begeleid en waar ze als vertrouwenspersoon voor de kinderen fungeert. Het begeleidingstraject van kinderen met extra behoeften heeft ze ook opgezet. Zo heeft ze een blind meisje begeleid tot en met groep 8 en is een aantal kinderen met het Syndroom van Down op school verwelkomd. 

Schoolhuwelijk

Als je zo lang op één plek werkt, dan heb je vast veel memorabele dingen meegemaakt. Marieke weet er meteen twee te noemen: “De verhuizing van het Castricumplein naar de Den Helderstraat en mijn bruiloft.” Marieke ontmoette haar man namelijk op de Pedagogische Academie, maar de vonk sloeg pas over toen ze beiden een paar jaar op de Jonge Wereld werkten. Logisch dus dat het een ‘schoolhuwelijk’ werd, compleet met kinderreceptie en groot feest. Ingrijpende gebeurtenissen weet ze ook te noemen, bijvoorbeeld de brand op de oude locatie. “Dat was enorm ingrijpend, vooral omdat er toen asbest onder het dak werd geconstateerd.”  En dan zijn er ook nog de verdrietige dingen die je meemaakt, zoals het overlijden van ouders of (oud-) collega’s.

Ze noemt ook heel heel resoluut Corona, want daar ruimt het onderwijs volgens haar eigenlijk nog steeds de ‘rommel’ van op. “Dat was ook zeer ingrijpend en heeft een grote impact gehad op kinderen.”

Vervroegd pensioen

Na dit schoolseizoen gaat Marieke met vervroegd pensioen. Omdat haar man ouder is en al van zijn pensioen geniet en omdat het goed haalbaar bleek te zijn, was de keuze snel gemaakt. Marieke heeft heel veel dingen die ze nog wil gaan doen. “Reizen door Europa, leren pianospelen en schrijven”, somt ze op.  Ze heeft genoeg verhalen te vertellen! 

Ze heeft ook nog een gouden tip om het werk in het onderwijs net zo lang als haar vol te houden: “Neem het allemaal niet zo zwaar. Kijk goed naar de kinderen en behoud je humor en relativeringsvermogen.”

Tot slot vraag ik juf Marieke hoe ze herinnert hoopt te worden, als ze de deur straks achter zich dichttrekt. “Ik hoop dat kinderen en docenten me herinneren als ‘die leuke juf, met muziek, die altijd klaarstond en waarmee je kon lachen of praten.”